Wat was je toch sterk

Een week geleden was de laatste dissectiedag en jeetje die sloten we wel af met een knaller (eigenlijk knallers) hoor… Guusje had echt flinke afwijkingen en eindelijk was me vraag beantwoord of zij ECVM had: JA, overduidelijk en eentje die ze nog niet hadden gezien, echt een flinke misvorming. En er was zoveel meer dat ik dat echt allemaal niet in één post kwijt kan. Het aller ergste vind ik dat Guusje eigenlijk al vanaf haar geboorte 10-0 achterstond, want de afwijkingen zijn o.a. genetisch bepaald en als dat niet zo was vanaf haar geboorte aanwezig. Doordat ze al vanaf haar geboorte aanwezig waren heeft haar lichaam zich zelf nooit kunnen redden en eigenlijk is er dus heel veel schade door haar eigen lichaam gekomen zonder dat ze daar wat aan kon doen of ik of wie dan ook.

Ik ga aankomende tijd starten met haar verhaal, van voor tot eind en alle uitleg over wat we hebben gevonden aan elkaar knopen. Dit heeft echt even tijd nodig, maar het gaat heel belangrijk worden.

Guusje wat ben je toch vreselijk bijzonder, sterk en knap. Je hebt ons laten zien hoe bizar goed jullie paarden zijn in het verbergen van ongemak, eerlijk waar ongekend

Dit is ook wel extra reden waarom ik haar verhaal zo helder mogelijk op papier wil krijgen, want helaas zie ik meerdere paarden zoals Guusje en die soms nog bereden worden ook. Niet omdat we slecht zijn, totaal niet. Maar wel omdat er nog zo weinig kennis is over de anatomie en biomechanica en er toch altijd maar word gekozen om symptomen te behandelen en een specifiek deel in het lichaam. Terwijl het hele lichaam uit systemen bestaat die samenwerken en het daardoor jammer genoeg nooit maar één ding is, ook al laat het paard maar één ding overduidelijk tot uiting komen.